ur. 1963 w Gdyni, polski polityk i dziennikarz, doktor nauk humanistycznych. Poseł na Sejm V, VI, VII, VIII i IX kadencji. W latach 1998–1999 rzecznik prasowy rządu Jerzego Buzka. W latach 1999–2005 pełnił funkcję członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. W okresie 2005-2007 i ponownie od 2021 r. sekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 2022 pełni obowiązki generalnego konserwatora zabytków.

ur. 1952 w Warszawie, teoretyk i historyk literatury polskiej, profesor Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, krytyk literacki. Wiceprezes Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (FNP). Zajmuje się teorią i historią literatury XX wieku, m.in. twórczością takich autorów, jak Wacław Berent, Witold Gombrowicz, Gustaw Herling-Grudziński, Józef Mackiewicz, Czesław Miłosz, Bruno Schulz, Aleksander Wat czy Stanisław Ignacy Witkiewicz. Jest autorem wielu książek, opracowań, artykułów i wywiadów, redaktorem wydawnictw zbiorowych. Teksty jego autorstwa ukazywały się w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych, kulturalnych, społeczno-politycznych, a także w prasie codziennej. Jego najważniejsze książki to m.in.: Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym: Witkacy, Gombrowicz, Schulz i inni. Studium z poetyki historycznej (1996), Modalności modernizmu. Studia, analizy, interpretacje (2013), Ptasznik z Wilna. O Józefie Mackiewiczu (2013) czy powieść Chack. Gracze. Opowieść o szulerach, (2018).

ur. 1953 w Bierutowie, poeta, dziennikarz, działacz NSZZ Solidarność, w 1992 rzecznik prasowy rządu Jana Olszewskiego. Kawaler Orderu Orła Białego. Od czasów licealnych związany z Krakowem. Jako poeta zadebiutował, publikując swoje utwory w 1978 w kwartalniku „Zapis”, w tym samym roku założył wychodzące w drugim obiegu czasopismo „Sygnał”. W okresie 1983–1990 był redaktorem naczelnym kwartalnika „Arka”, od 1990 – „Czasu Krakowskiego”. Działał w Studenckim Komitecie „Solidarności”, a także w Krakowskiej Oficynie Studenckiej. Jako działacz opozycji demokratycznej i niezależny wydawca internowany w okresie stanu wojennego. W 1983 otrzymał Nagrodę Fundacji im. Kościelskich, w 2010 roku otrzymał nagrodę im. Andrzeja Kijowskiego za tom Cantus, zaś w 2013 roku Orfeusza – Nagrodę Poetycką im. K.I. Gałczyńskiego za najlepszy tom roku za Głosy. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Wolności i Solidarności, a także Orderem Orła Białego.

ur. 1991, doktor nauk humanistycznych, badacz literatury polskiej XX i XXI wieku, krytyk literacki, absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego. Autor kilkudziesięciu szkiców oraz recenzji m. in. w „Arcanach”, „Metaforze”, „Nowych Książkach”, „Pamiętniku Literackim”, „Pracach Literackich”, „Toposie” oraz „Twórczości”, a także w pracach zbiorowych. W latach 2012 – 2017 członek redakcji magazynu „Uniwersal.info”. Od 2015 należy do kapituły jury Nagrody Literackiej Czterech Kolumn. Za książkę Poza mapą. O „Nadberezyńcach” Floriana Czarnyszewicza (2020) nominowany do Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza (2021).

ur. 1956 w Warszawie, doktor nauk humanistycznych, literaturoznawca, specjalizujący się w literaturze dla dzieci i młodzieży. Kierownik Zakładu Literatury Popularnej, Dziecięcej i Młodzieżowej na Polonistyce UW, dyrektor Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców Polonicum. W 2014 roku był przewodniczącym Kapituły Nagrody Pary Prezydenckiej za wybitne osiągnięcia w twórczości dla dzieci i młodzieży, a w latach 2002–2005 przewodniczył Kapitule Nagrody Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej „Sztuka Młodym”. W latach 1994–2000 pracował w Telewizji Polskiej jako zastępca dyrektora Redakcji Dziecięcej. Członek International Board on Books for Young People. Autor licznych monografii badawczych i artykułów.

(właśc. Dobrosław Kot), ur. 1976 w Krakowie, pisarz, filozof, doktor habilitowany nauk humanistycznych, adiunkt w Katedrze Filozofii Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Współzałożyciel Instytutu Myśli Józefa Tischnera, stały współpracownik miesięcznika „Znak”. Swoją karierę pisarską zaczynał jako autor obracający się w kręgu fantasy i realizmu magicznego, z czasem stał się pisarzem przełamującym schematy gatunkowe. Kilkakrotnie nominowany do Nagrody im. Janusza A. Zajdla. W roku 2008 otrzymał Nagrodę im. Janusza A. Zajdla za opowiadanie Miasto grobów. Uwertura opublikowane w antologii Księga strachu 2. Za powieść Chochoły otrzymał Nagrodę Literacką im. Jerzego Żuławskiego, a za powieść Fuga był nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2013. W 2014 roku otrzymał nominację do Paszportów „Polityki” za Sto dni bez słońca. Laureat Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO za powieść Cudze słowa (2020).

ur. 1987 w Krakowie, pisarka, z wykształcenia filozofka, z zawodu copywriterka. Pisuje dramaty, literaturę dziecięcą i komiksy, parała się reżyserią filmową. Laureatka programu „Debiuty prozą” Biura Literackiego oraz Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO, półfinalistka Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej oraz finalistka konkursu dla młodych reżyserów i reżyserek Papaya Young Directors. Prozatorsko zadebiutowała Bestiariuszem nowohuckim (2020) – surrealistyczną powieścią o Nowej Hucie lat 50. Otrzymała za niego Nagrodę Conrada oraz nominacje do Nagrody Nike i Nagrody Literackiej Gdynia.

ur. 1986, doktorantka literaturoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zawodowo zajmuje się redakcją książek i dziennikarstwem literackim. Współpracuje między innymi z miesięcznikiem „Nowe Książki” oraz krakowskim Teatrem Bagatela. Współprowadzi program literacki „Gadające Głowy” w TVP Bydgoszcz.

ur. 1985 w Wałczu, tłumacz, krytyk literacki, poeta. Pracownik Instytutu Książki, na stałe związany z „Plusem Minusem” i „Dwutygodnikiem”, przez wiele lat recenzował książki w „Polityce”, „Rzeczpospolitej”, „Twórczości” czy „Nowych Książkach”. Doktorat poświęcił Norwidowi i antropologii ewolucjonistycznej. W ubiegłym roku nakładem Domu Literatury w Łodzi ukazał się podwójny zbiór jego wierszy new sincerity / zapiski z późnego kapitalizmu. Przełożył na język polski szereg pozycji z zakresu literatury pięknej i literatury faktu, m.in. powieści Paula Bowlesa, Jonathana Safrana Foera, Hariego Kunzru czy laureata Bookera, Douglasa Stuarta. W tym ukaże się jego przekład prozy laureata National Book Award Phila Klaya.

ur. 1988 w Jaworznie, prozaiczka, laureatka Paszportu „Polityki” 2019 i nagrody Odkrycie Empiku 2019 w kategorii Literatura za Zimowlę. Nominowana do 11. Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii „proza” za debiutancką powieść Atlas: Doppelganger. Jej druga powieść, Zimowla, szybko stała się wydarzeniem literackim i znalazła wśród 10 najważniejszych książek roku 2019 dwumiesięcznika „Książki”. Publikowała m.in. w „Akancie”, „Blizie”, „Znaku” i „Nowych Książkach”.

ur. 1981 w Katowicach, pisarka, krytyczka i redaktorka. W 2015 roku otrzymała szereg nagród: Nagrodę Literacką Identitas, Nagrodę Literacką Czterech Kolumn, wyróżnienie w kategorii literackiej Nagrody Stowarzyszenia Wydawców Katolickich Feniks, a także nominację do Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza. W 2016 roku za „Jadwigę” otrzymała przyznawaną przez Bibliotekę Narodową Nagrodę Literacką „Skrzydła Dedala”. W 2020 otrzymała Nagrodę Literacką im. Marka Nowakowskiego za zbiór opowiadań Pomyłka. Książka została również nominowana do Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza. Publikowała m.in. w „The Tablet”, „Barok. Historia – Literatura – Sztuka”, „Toposie”, „Arcanach”, „Frondzie”, „44 / Czterdzieści i Cztery”, „Christianitas” i „Akcencie”.

ur. 25 sierpnia 1969 we Wrocławiu, dziennikarz, publicysta, redaktor i pisarz. W czasach PRL działacz Ruchu Wolność i Pokój. Karierę dziennikarską zaczynał w latach 90. w RMF FM, gdzie prowadził audycję Do kina czy na film. Od 2000 pracował w Radiu Plus, m.in. jako kierownik anteny. W latach 2007–2012 pracował w „Rzeczpospolitej”, najpierw jako sekretarz działu opinii, a następnie jako kierownik działu krajowego. W latach 2013-2017 był jednym z gospodarzy porannego pasma Radia Wnet. W 2012 nakładem wydawnictwa Ender ukazała się jego debiutancka powieść – satyryczno-fantastyczny Demokrator, zaś w 2014 Fabryka Słów wydała zbiór jego opowiadań fantastycznych Czarne Bataliony. Od kwietnia 2020 prowadzi w TVP Kultura program publicystyczny Co dalej? omawiający współczesne zjawiska kulturowo-cywilizacyjne.

ur. 1949 w Warszawie, pisarz, tłumacz, reżyser teatralny, krytyk literacki, znawca twórczości Samuela Becketta. Był współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników (KOR) i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” (KSS „KOR”). Przełożył i wydał wszystkie dzieła dramatyczne Samuela Becketta, część jego utworów prozą oraz eseje i wiersze. Za przekład książki Molloy i cztery nowele Becketta został uhonorowany Nagrodą „Literatury na Świecie” w 2005. Sztukami tego autora zajął się również jako reżyser, wystawiając je w Polsce i za granicą (w Wielkiej Brytanii, Irlandii i USA). W 1998 wydał powieść Madame, która otrzymała główną nagrodę w konkursie wydawnictwa „Znak”, w 1999 była nominowana do Nagrody Literackiej Nike, a także została wyróżniona Nagrodą im. Andrzeja Kijowskiego. W ciągu kilkunastu lat jej łączny nakład przekroczył 100 tysięcy egzemplarzy, została przełożona na około 20 języków. W 2002 znalazła się w finale irlandzkiej IMPAC Dublin Literary Award. W 2009 wydał prozę autobiograficzną Godot i jego cień. Książka ta znalazła się w finale nagrody Angelus oraz została nominowana do szwajcarskiej nagrody im. Jana Michalskiego. Odznaczony Kawalerem Orderu Orła Białego.

ur. 1963, publicysta, krytyk literacki, krytyk sztuki, malarz i poeta. Redaktor naczelny kwartalnika „Arttak – Sztuki Piękne”, wydawanego przez Zarząd Główny Związku Polskich Artystów Plastyków. W latach 2006-2011 kierownik Redakcji Kultury Alternatywnej i Sztuk Wizualnych w TVP Kultura. Artykuły, wywiady i recenzje publikował m.in. w „Arcanach”, „Czasie Kultury”, „Do rzeczy”, „Odrze”, „Rzeczpospolitej”, „Tygodniku Powszechnym”, „Zeszytach Karmelitańskich”, a wiersze w „Toposie”. Jego malarstwo było prezentowane na wystawach indywidualnych m.in. w Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu i Muzeum Regionalnym w Międzychodzie. Za tomik poezji Nadchodzi burza został nominowany do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego 2017.

ur. 1975, dziennikarka i pisarka. Od 2012 kierowniczka działu krajowego w tygodniku „Polityka”. Za debiutancką powieść Nieczułość (Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017) otrzymała Nagrodę Literacką „Gryfia”, Pomorską Nagrodę Literacką „Wiatr od Morza”, a także nominację do Nagrody Literackiej Nike 2018 oraz do Nagrody Literackiej Gdynia 2018 w kategorii proza. Dwukrotnie nominowana do nagrody Grand Press za teksty reporterskie. W 2020 nominowana do Nagrody Literackiej m. st. Warszawy za powieść Kot niebieski.

ur. 1971, dziennikarz, prozaik, autor programów telewizyjnych, satyryk, scenarzysta. Opublikował zbiór opowiadań Śmieszni kochankowie (2004), powieść Święto wniebowzięcia (2005), współautor książki Jak zostałem premierem (2012, z Robertem Górskim) i biografii Jaruzelski: życie paradoksalne (2015, z Pawłem Kowalem). Autor sztuki Zupełny Bareja (Teatr Polskiego Radia, 2018). Prowadził programy o literaturze: Xięgarnia (TVN 24, 2012–2013), Spis treści (Polsat News, 2014–2015), Koło pióra (TVP Kultura, 2019–2020), a także talk show kulturalny Tego się nie wytnie (TVP Kultura, od 2020). Jako dziennikarz był związany z TVP, TV4, „ Życiem Warszawy”, „Wprost”, „Newsweekiem” oraz „Rzeczpospolitą”, gdzie wciąż publikuje felietony. Jest członkiem Kapituły Nagrody Specjalnej Identitas przyznającej wyróżnienia dla monografii historycznych oraz prac z zakresu humanistyki i literatury pięknej.

ur. 1976, tłumacz literatury anglojęzycznej, prozaik, doktor humanistyki. Laureat Nagrody Literackiej Gdynia 2016 i Nagrody Fundacji im. Kościelskich 2016 oraz nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2016 za tom opowiadań Skoruń. Laureat Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus 2018 za powieść Robinson w Bolechowie, a także Nagrody „Literatury na Świecie” w kategorii Nowa Twarz za przekład wyboru opowiadań Howarda Phillipsa Lovecrafta Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści. Nominowany do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy 2022 w kategorii proza za Golem.

ur. 1984, pisarz, reportażysta, podróżnik i poeta. Absolwent prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Nominowany do: Nagrody im. Beaty Pawlak 2013 za zbiór reportaży Południe,Nagrody Literackiej Gdynia 2014 za zbiór opowiadań Miedza, Nagrody im. Beaty Pawlak 2015 za reportaż o Birmie Cyklon, Paszportu „Polityki” za rok 2015 oraz Nagrody Literackiej Gdynia 2016 za powieść Pokrzywdzie. Jest laureatem nagród podróżniczych: Kolos 2012 za wyprawę w Himalaje Birmańskie i Nagrody im. Andrzeja Zawady w 2013 na projekt wyprawy do północnej Birmy (w wyniku realizacji wyprawy powstał reportaż Cyklon ). Inne jego osiągnięcia podróżnicze to m.in.: samotne pokonanie pustyni Atacama w 2008 oraz wspinaczka nową drogą na szczyt Chaupi Orco na granicy Peru i Boliwii.

ur. 1975, doktor habilitowany nauk humanistycznych w dyscyplinie literaturoznawstwa, profesor Akademii Ignatianum w Krakowie. Publikowała w „Tekstach Drugich”, „Zagadnieniach Rodzajów Literackich”, „Studiach Medioznawczych”, „Kultura-Media-Teologia”, „Perspektywach Kultury”, „Horyzontach Wychowania”, „Studia de Cultura”, „Episteme”, „Śląsku”. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się na opisie sytuacji zderzenia literatury ze sferą nowych mediów, dokonywanym w szerokiej perspektywie kulturoznawczej, zagadnieniach sztuki interaktywnej oraz na współczesnym przekazie reklamowym i dziennikarskim.

asystent na Wydziale Nauk Humanistycznych UKSW, językoznawczyni. W swoich pracach naukowych podejmuje zagadnienia granicy między informacją a perswazją, analizuje językowe aspekty propagandy. W 2017 roku ukazała się jej książka Historia człowieka w języku polskim, przedstawiająca w perspektywie historycznej i współczesnej znaczenia słów najbardziej związanych z człowiekiem i zmiany w ich rozumieniu, które odzwierciedlają przeobrażenia w obyczajowości, relacjach społecznych, rozwój techniki, jak również inne niż kiedyś postrzeganie miejsca człowieka w świecie.

ur. 1961, historyk, dziennikarka, publicystka i biografistka. W latach 1990–2013 pracowała w dzienniku „Rzeczpospolita”. Publikowała także w czasopismach takich, jak m.in.: „Gość Niedzielny”, „Do Rzeczy”, „Wprost”, „Uważam Rze”, a także „Idziemy” oraz kwartalniku „Homo Dei” i portalach internetowych m.in.: Aleteia, Stacja 7. Prowadziła audycje w PR24. Jest współorganizatorką Festiwalu Filmów Dokumentalnych Kino z duszą. Autorka książek biograficznych, w tym: błog. prymasa Stefana Wyszyńskiego, św. Faustyny Kowalskiej, błog. ks. Jerzego Popiełuszki. Laureatka czterech „Feniksów” Stowarzyszenia Wydawców Katolickich.

ur. 1980, dziennikarka, pisarka, biografka. Autorka książki Odnalezieni. Prawdziwe historie adoptowanych (2010) oraz bestsellerowych biografii: Haliny Krüger-Syrokomskiej Halina (2019), Wandy Rutkiewicz Wanda (2017) i Simony Kossak Simona (2015). Za tę ostatnią nominowana do Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego. Laureatka tej nagrody za wydaną w 2017 roku książkę Białowieża szeptem. Historie z Puszczy Białowieskiej. Nominowana do Bestsellerów Empiku za Wandę – jedną z dwóch najchętniej czytanych biografii 2017 roku. Jej Halina została uznana za Książkę Górską Roku 2019 (Grand Prix XXIV Festiwalu Górskiego im. Andrzeja Zawady) i zdobyła Nagrodę Literacką Zakopanego w 2020 roku.

ur. 1989, polonistka, kulturoznawczyni. W latach 2014-2019 związana z Fundacją im. Maurycego Mochnackiego, w której odpowiadała m.in. za projekty z zakresu promocji literatury najnowszej (cykl spotkań autorskich „Otwarte teksty”) oraz z zakresu edukacji literackiej („Audioteka Polskiej Poezji”). W latach 2016-2017 na antenach Telewizji Polskiej prowadziła program pt. „Dachy Krakowa, czyli literatura jest rozmową”. Publikowała m.in. w „Arcanach”, „Perspektywach kultury” i „Nowych Książkach”. Pracuje w Instytucie Książki.

ur. 1960 r., historyk specjalizujący się w badaniu dziejów Niemiec, Polski i Rosji w XX wieku, zwłaszcza w okresie II wojny światowej i w latach międzywojennych. W latach 1990-1998 studiował historię, nauki polityczne i socjologię w Hanowerze i Manchesterze. Stypendysta fundacji Friedrich-Ebert-Stiftung (1991-1998), od 1999 do 2004 roku pracownik Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie, habilitację uzyskał w 2005 roku. Były pracownik Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie, w latach 2010–2015 profesor na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, obecnie szef placówki badawczej Instytut Strat Wojennych im J. Karskiego. Autor licznych książek historycznych, m.in. Rozstrzelać elementy kontrrewolucyjne (2001), Na Zachód po trupie Polski (2009) czy Kto dopomoże Żydowi… (2019).

ur. 1981, dziennikarz, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracownik Instytutu Pamięci Narodowej, a wcześniej tygodnika „Newsweek Polska”. Specjalizuje się w tematyce niemieckiej i polsko-niemieckiej. Doktoryzował się w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Debiutował reportażową biografią Erika Steinbach Piękna czy bestia? (2008). Jego Filmowcy w matni bezpieki (2011) byli nominowani w konkursie Książka Historyczna Roku. Za monografię Polski nie oddamy. Władze NRD wobec wydarzeń w PRL 1980–1981 (2017) otrzymał nominację do Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego, a za książkę Jan Sehn. Tropiciel nazistów otrzymał Międzynarodową Nagrodę im. Witolda Pileckiego, został nominowany do Nagrody Historycznej Polityki, do Nagrody Historycznej m.st. Warszawy im. Kazimierza Moczarskiego oraz znalazł się w finale Nagrody im. Janusza Kurtyki.

ur. 1960, dziennikarz, publicysta i wykładowca. Debiutował w „Tygodniku Powszechnym”. Od 1991 do 1997 w „Czasie Krakowskim”, także jako redaktor naczelny. Od 2007 do 2011 r. redaktor naczelny „Dziennika Polskiego”, obecnie pracuje w „Gościu Niedzielnym”. Jest współautorem (z Dobrosławem Rodziewiczem) książek Gra w media i Mity IV władzy, autorem poradnika Sztuka debaty, zbioru esejów Jad medialny oraz wywiadów Kod buntu i Dlaczego zawiedliśmy?. Wykładowca Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Wiceprezes Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Kieruje kanałem TVP Historia.

ur. 1961, historyk literatury i kulturoznawca, pracownik naukowy Wydziału Polonistyki UJ, publicysta. Badacz polskiego romantyzmu, autor książek Romantyczny sarmatyzm (1995) i Zygmunt Krasiński – oblicza poety (2001), Poza systemem, Arcana (2012), Historia według poetów: myślenie metahistoryczne w literaturze polskiej (1764–1848), Arcana (2015). Wydawca m.in. antologii Romantyczna gawęda szlachecka (1999) i Wyboru pism krytycznych Michała Grabowskiego (2005). Autor ponad stu publikacji naukowych i popularnonaukowych skoncentrowanych wokół związków literatury z historią idei, historiografią oraz innymi dziedzinami kultury. Redaktor naczelny „Perspektyw Kultury" wydawanych przez WSFP Ignatianum oraz redaktor naukowy serii wydawniczej Biblioteka Sarmacka. Artykuły publicystyczne zamieszcza m.in. na łamach „Arcanów”, „Gazety Polskiej” i „Nowego Państwa”.

ur. w 1974, poeta, prozaik, dramatopisarz, dziennikarz. Stały współpracownik dwumiesięcznika literackiego „Topos”, członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Pierwszy tomik poetycki Wada wymowy wydał w 1996 r. Jako dramaturg Jakubowski debiutował w 2007 w Laboratorium Dramatu czytaniem scenicznym sztuki Dom matki. W 2010 za sztukę Życie zdobył I nagrodę w konkursie „Komediopisanie” Teatru Powszechnego w Łodzi. W 2010 jego dramat Generał znalazł się w finale konkursu dramaturgicznego Teatru Polskiego w Poznaniu „Metafory rzeczywistości”. W 2012 jego Wieczny kwiecień wygrał ten konkurs. W 2020 roku ukazał się jego zbiór dramatów Witaj Barabaszu.

ur. w 1968, dramatopisarz, reżyser teatralny, autor adaptacji teatralnych i słuchowisk radiowych. Pierwszą sztuką Mana, która ukazała się w druku, była Katarantka, opublikowana w 1998 w „Dialogu”. W 2000 debiutował jako reżyser Balladyną, wystawioną w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku. W kolejnych latach reżyserował spektakle m.in. w Teatrze Polskim w Warszawie, Teatrze Współczesnym w Szczecinie, Teatrze Polskim we Wrocławiu, Teatrze Polskim w Poznaniu, Teatrze Krypta w Szczecinie. Od 2007 pracował jako adiunkt na Wydziale Lalkarskim we Wrocławiu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, gdzie w 2009 uzyskał doktorat. Związany jest blisko z Teatrem Polskiego Radia. Jego pierwszą realizacją była Matka i lampart (2005), kolejne to Moja ABBA, Świat jest skandalem, Exodus i Faust.

ur. 1978, historyczka teatru, profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, współpracuje z miesięcznikiem „Teatr”. Jej zainteresowania badawcze to sztuka, historia teatru, pogranicze teatru i teologii, antropologia słowa. Autorka książek, m.in.: Promieniowanie rapsodyzmu. W kręgu myśli i praktyki teatralnej Mieczysława Kotlarczyka (2008) i Teatr przeciwko śmierci. Kryptoteologia Tadeusza Kantora (2015), Wypowiedzieć człowieka. Poezjoteatr Tadeusza Malaka (2016).

ur. 1974, pisarz, dziennikarz, publicysta i animator kultury. W roku 2000 ukazał się zbiór jego opowiadań zatytułowany Podróże w miejscu. Jego pierwszą powieścią jest Ulica (2001). Powieść Tartak znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike w 2004, a Kronika umarłych była nominowana do Nagrody Literackiej Nike w 2011. Otrzymał również nominacje do Nagrody im. Józefa Mackiewicza oraz Europejskiej Nagrody Literackiej. Jego proza została przetłumaczona na kilkanaście języków. Publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Gazecie Wyborczej”, „Playboyu”, „Piśmie”, czy „Blizie”.

ur. 1986 r., dziennikarz, publicysta, krytyk filmowy i komiksowy, scenarzysta komiksowy. Wielokrotny laureat konkursu na krótką formę komiksową na Międzynarodowym Festiwalu Komiksu i Gier. Publikował m.in. w pismach „Ozon”, „Wprost”, „Esensja”, „Machina”, „Cinema”, periodykach komiksowych i zinach.

ur. 1978, z zawodu politolog, wydawca i założyciel wydawnictwa komiksowego timof i cisi wspolnicy (timof comics). Od 2009 roku prezes Polskiego Stowarzyszenia Komiksowego. Główny koordynator festiwalu Komiksowa Warszawa. Organizator licznych wystaw komiksowych, spotkań z autorami, promotor komiksu. Tłumacz z rosyjskiego i ukraińskiego.

ur. 1955 r., poeta, autor szkiców i recenzji, juror konkursów poetyckich, wykładowca warsztatów poetyckich. W roku 1993 założył w Sopocie dwumiesięcznik literacki „Topos”, którego redaktorem naczelnym jest do dziś. Współautor antologii Konstelacja Toposu (2015) i Konstelacja Topoi o rzeczach najważniejszych. Wybór tekstów krytycznych (2017). Autor słuchowiska radiowego Opowieść o Truposzu (2008) oraz performance’u (wspólnie Romanem Puchowskim) pod tym samym tytułem. Jeden z inicjatorów i juror Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Rainera Marii Rilkego, organizator i dyrektor Festiwali Poezji w Sopocie.

ukończyła z wyróżnieniem komparatystykę literacką na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz studium przekładu literackiego w Katedrze UNESCO do Badań nad Przekładem i Komunikacją Międzykulturową UJ. Doktorantka na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autorka ponad trzydziestu tłumaczeń z języków angielskiego i hiszpańskiego – głównie literatury młodzieżowej, fabularyzowanych biografii, powieści historycznych i obyczajowych. W 2020 laureatka pierwszej nagrody w konkursie na najlepszy przekład organizowanym w ramach 16. Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania we Wrocławiu. Od 2018 roku członkini zarządu oddziału południowego Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury.

ur. 1952, pisarz, publicysta, dziennikarz. Na początku studiów rozpoczął działalność opozycyjną, m.in. współpracował z Komitetem Obrony Robotników, był jednym z założycieli Studenckiego Komitetu Solidarności w Krakowie w 1977 roku, a także współtworzył NZS w Krakowie. Podczas stanu wojennego przebywał we Francji, gdzie był między innymi redaktorem miesięcznika „Kontakt” oraz korespondentem Radia Wolna Europa. Po 1989 roku współpracował z wieloma tytułami prasowymi oraz prowadził programy telewizyjne. W latach 2006–2007 pełnił funkcję prezesa zarządu Telewizji Polskiej. Od 2016 roku jest członkiem kolegium IPN. Wielokrotnie nagradzany za literaturę, m.in. laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1990), Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego (2004 za tom opowiadań Przyszłość z ograniczoną odpowiedzialnością ), Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza (2009 za powieść Dolina nicości ) oraz dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w kategorii literatura (2018). W 2015 otrzymał „laur SDP”, najwyższą coroczną przyznawaną przez tę organizację nagrodę. W 2016 roku został Kawalerem Orderu Orła Białego.

ur. 1984, dziennikarka radiowa i telewizyjna, menedżerka kultury. W latach 2007–2017 była dziennikarką Programu II Polskiego Radia, w którym przygotowywała i prowadziła audycje o tematyce kulturalnej, filozoficznej i społecznej. Zrealizowała również wiele reportaży, m.in. cykl „Głosy Solidarności”. Od 2016 roku związana ze stacjami telewizyjnymi TVP1 i TVP Kultura, we wrześniu 2017 roku objęła kierownictwo TVP Kultura. Od roku 2019 zastępca dyrektora i p.o. dyrektora Instytutu Adama Mickiewicza. Od 9 czerwca 2020 kieruje tą instytucją.

ur. 1986, reporter, pisarz i analityk specjalizujący się w sprawach Europy Środkowej i Wschodniej. Autor książek: Granice marzeń. O państwach nieuznawanych, Wymazana granica. Śladami II Rzeczpospolitej, Życie i śmierć na Drodze Umarłych oraz Przez dziki Wschód. Dwukrotnie wyróżniony Nagrodą Magellana dla autora najlepszej książki reportażowej, laureat Kryształowej Karty Polskiego Reportażu w kategorii nagroda publiczności, laureat nagrody Srebrny BohaterON, Złoty BohaterON Publiczności w kategorii „dziennikarz” oraz Nagrody Identitas 2022. Otrzymał również nominację do nagrody MediaTory w kategorii ObserwaTOR. Pomysłodawca i współscenarzysta pełnometrażowego filmu dokumentalnego Cienie Imperium. Członek prestiżowego amerykańskiego The Explorers Club. Współpracuje z „Foreign Policy”. Relacjonował konflikty zbrojne na Donbasie, w Kurdystanie i Górskim Karabachu. Publikował w m.in. w „Gościu Niedzielnym”, „National Geographic Traveler”, „Do Rzeczy”, „Wproście”, „Podróżach”, „Rzeczpospolitej”, „Nowej Europie Wschodniej”, „Gazecie Polskiej” i „Kontynentach”.

ur. 1989, reporter, redaktor, dramaturg. W swoich pracach koncentruje się na problematyce Europy Wschodniej i Górnego Śląska. Autor Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku podwójnie nagrodzonej Nagrodą Literacką Nike oraz nominowanej do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus, nagrody Ambasador Nowej Europy i Międzynarodowej Nagrody im. Witolda Pileckiego. Jego książka Królowie strzelców. Piłka w cieniu imperium została przełożona na język ukraiński, a spektakl na jej podstawie wystawiono w Teatrze Nowym w Zabrzu. Autor sztuki teatralnej Nikaj (Teatr Zagłębia, reż. Robert Talarczyk).

ur. 1988, dziennikarz kulturalny i recenzent, autor licznych tekstów publikowanych „Przekroju” i „Rzeczpospolitej”. W tym ostatnim periodyku m.in. współtworzy dodatek weekendowy „Plus Minus”.

ur. 1977 , poeta, eseista, krytyk literacki i historyk literatury. Jest stałym współpracownikiem dwumiesięcznika literackiego „Topos”, gdzie publikuje swoje wiersze oraz szkice i eseje literackie (m.in. cykl Lekturnik ). Jego teksty drukowane były m.in. w „Arcanach”, „44/Czterdzieści i Cztery”, „Frazie”, „Frondzie”, „Kresach”, „Odrze”, „Pamiętniku Literackim”, „Twórczości”, „Tygodniku Powszechnym”, „Wyspie” i „Zeszytach Literackich”. Jego książki nagradzano i wyróżniano, m.in. Nagrodą Poetycką „Orfeusz” (2014 za tom Teoria wiersza polskiego ), Nagrodą Literacką im. Franciszka Karpińskiego (2014 za zbiory Teoria wiersza polskiego, Łączka, Boże Klauny ) i Nagrodą Literacką „Skrzydła Dedala” (2015 za książkę Afazja polska ), przyznawaną przez Bibliotekę Narodową. Tłumaczony na języki angielski, francuski, czeski, serbski i słoweński.

ur. 1964, poeta i eseista. Opublikował wiele tomików poetyckich, w tym Do światła i Jeleń Thorwaldsena, za które dostał nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny oraz Stowarzyszenia Literackiego w Suwałkach. Jego Wiry i sny otrzymały Nagrodę Otoczaka oraz nominację do Wawrzynu – Literackiej Nagrody Warmii i Mazur. Za tom Przestwór. Godziny z 2016 roku był nominowany do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy w kategorii poezja. Jako eseista wydał między innymi Pęknięte struny pełni. Wokół Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego nominowaną do Wawrzynu – Literackiej Nagrody Warmii i Mazur. Od 1997 jest związany z Muzeum Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w Praniu; od 2000 jest jego dyrektorem.

ur. 1976, z wykształcenia orientalistka, pisarka, autorka powieści i opowiadań fantastycznych i kryminałów. Pięciokrotnie otrzymała Nagrodę im. Janusza A. Zajdla: raz za powieść (w 2010 za pierwszy tom Przedksiężycowych ) oraz cztery razy za opowiadania (w 2009 za Światy Dantego, w 2011 za Duchy w maszynach, w 2014 za Człowieka nieciągłego i w 2015 za Sztukę porozumienia ). W 2013 roku otrzymała również Nagrodę Literacką im. Jerzego Żuławskiego za powieść Czarne. W 2018 roku otrzymała Nagrodę Specjalną imienia Janiny Paradowskiej (przyznawaną w ramach Nagrody Wielkiego Kalibru) za powieść Wiara oraz Złote Wyróżnienie nagrody literackiej im. Jerzego Żuławskiego za powieść Niepełnia. W 2021 roku wyróżniona Nagrodą Wielkiego Kalibru za powieść Wiosna zaginionych.

ur. 1984, autor kryminałów, dziennikarz, laureat najbardziej prestiżowego polskiego wyróżnienia za powieść kryminalną, Nagrody Wielkiego Kalibru 2015 (Przejęcie) i Wielkiego Kalibru Czytelników 2019 (Żmijowisko), sześciokrotnie nominowany do tej nagrody. Publikował m.in. w „Pulsie Biznesu”, „Pressie”, „Nowej Fantastyce”, „Pocisku” i „Polityce”. Autor cyklu powieści o komisarzu Jakubie Mortce: Podpalacz (2012), Farma lalek (2013), Przejęcie (2014), Osiedle marzeń (2016), Cienie (2018), i cyklu gliwickiego: Wampir (2015), Zombie (2017) i Wilkołak (2021), postapokaliptycznej powieści Królowa głodu (2014), a także thrillerów psychologicznych Żmijowisko (bestseller Lubimyczytać.pl, nagroda Złotego Pocisku i Grand Prix Warszawskiego Festiwalu Kryminalnego) oraz Rana (2019).Na podstawie powieści Żmijowisko powstał serial dla Canal +

ur. w 1978 r., literaturoznawczyni i krytyczka literacka. W latach 2002-2009 redaktor naczelna pisma literacko-kulturalnego „Portret” (wcześniej od 2000 roku – sekretarz redakcji). Wykładowczyni w Szkole Mistrzów Pióra w Collegium Civitas. Laureatka PIK-owego Lauru, nagrody Polskiej Izby Książki za najciekawszą prezentację książki i promocję czytania w Internecie (2019). Jurorka nagród literackich, m.in. Nagrody Literackiej Unii Europejskiej, Grand Press w kategorii książka reporterska roku. Prowadzi blog krytycznoliteracki „Nowości książkowe – Blog Bernadetty Darskiej”: www.bernadettadarska.blogspot.com

ur. 1980, pisarz, reporter i scenarzysta. Jego książka Zabójca z miasta moreli. Reportaże z Turcji (2010) otrzymała Nagrodę im. Beaty Pawlak i nominację do Nagrody Literackiej Nike 2011. Uznano ją za jedną z najważniejszych książek opublikowanych w USA w 2013 roku. Tańczące niedźwiedzie spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem amerykańskiej krytyki i zostały wybrane jedną z najlepszych książek roku 2018 przez największe amerykańskie radio, NPR, a w 2019 otrzymały nominację do The Edward Stanford Travel Writing Awards jako jedyna nieangielska książka. W 2016 Szabłowski opublikował reportaż Sprawiedliwi zdrajcy. Sąsiedzi z Wołynia poświęcony Ukraińcom ratującym Polaków na Wołyniu. W tym samym roku książka została uhonorowana Nagrodą „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej. Reportaż Jak nakarmić dyktatora (2019) wydał w przekładzie na język angielski największy światowy wydawca – Penguin Random House. Prawa do serialu na jego podstawie sprzedano do Hollywood.

ur. 1985, dziennikarz Telewizji Polskiej i Polskiego Radia, krytyk, teatrolog. W przeszłości członek redakcji kwartalników „Pressje” oraz „Fronda Lux”. Były wicedyrektor TVP Kultura.

ur. 1956, prawnik, wydawca, redaktor, współtwórca „Przedświtu”, jednego z największych wydawnictw drugiego obiegu, były więzień polityczny. W przeszłości szef działu prozy w „Wyspie – Kwartalniku Literackim”, współtwórca audycji poświęconej literaturze „Jak pisarz z pisarzem” w Radio Wnet, recenzent książkowy (stała, cotygodniowa rubryka „Mebluję głowę książkami”) w portalu pisarze.pl. Autor dziesięciu książek: ośmiu powieści, tomu dramatów, tomu opowiadań, w tym nagrodzonej nagrodą im. Józefa Mackiewicza powieści Opowiem ci o wolności. Aktualnie na deskach teatru „Ateneum” grana jest jego sztuka zatytułowana Nic się nie stało. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (w latach 2008 2011 jego wiceprezes) oraz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Wiceprezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

ur. 1948, prozaik, scenarzysta i reżyser filmowy. Nagradzany za twórczość literacką inspirowaną losami Kresów Wschodnich Rzeczypospolitej. Spod jego pióra wyszły m.in.: Lwowska noc, Scenariusze syberyjskie, Tryhubowa, Tchnienie czy Nad Zbruczem. Za tę ostatnią został uhonorowany Nagrodą Literacką im. Józefa Mackiewicza (2017) i Nagrodą Literacką i Historyczną Identitas (2019). Kolejne jego powieści, Góra Tabor i W stronę Seretu są kontynuacją losów Polaków i opowiadają o realiach odpowiednio po pierwszej i drugiej wojnie światowej.

ur. 1965, krytyk literacki, historyk literatury polskiej, edytor, pracownik naukowy na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, zajmuje się literaturą polską XX i XXI wieku. Opublikował siedem książek, m. in. Dezerterzy i żołnierze. Szkice o literaturze polskiej 1991-2006 (2007), Szczęście pod wulkanem. O Andrzeju Bobkowskim (2013), Od Brzozowskiego do Herberta. Studia o ideach literatury polskiej XX wieku (2013), Romans z Polską. O literaturze współczesnej (2014). Przygotował do druku antologię Europejskie wizje polskich pisarzy w XX wieku (2011), zbiór korespondencji Andrzeja Bobkowskiego do Jerzego Turowicza (2013), a także krytyczne wydania utworów m. in. Stanisława Brzozowskiego, Floriana Czarnyszewicza i Ferdynanda Goetla. Jest jurorem Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza, Nagrody Literackiej IDENTITAS oraz Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus”.

ur. 1978, muzyk, autor piosenek, prozaik. Jako Pablopavo wydał kilkanaście płyt i zagrał około tysiąca koncertów. Jego opowiadania ukazywały się w „Lampie”, „Ricie Baum”, „Studium”. Za prozatorski debiut Mikrotyki otrzymał Nagrodę Literacką im. Marka Nowakowskiego, Nagrodę Literacką Gdynia, znalazł się w finale Nagrody Literackiej Nike oraz był nominowany do Paszportu „Polityki”, do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida i Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza. Za drugą książkę Nieradość otrzymał nominację do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida, a także znalazł się wśród nominowanych do Nagrody Literackiej im. Juliana Tuwima.

ur. 1974, prozaik, dramatopisarz. Autor wielu słuchowisk dla Teatru Polskiego Radia. Jego proza była wielokrotnie nagradzana i doczekała się przekładów na języki obce, w tym angielski, bułgarski, chorwacki, francuski i hiszpański. Nowelę filozoficzną Stara została nominowano w 2012 roku do Nagrody Literackiej m. st. Warszawy i Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza. W 2019 roku otrzymał Nagrodę Literacką im. Marka Nowakowskiego za zbiór opowiadań Olanda. W tym samym roku został uhonorowany Gdyńską Nagrodą Dramaturgiczną za sztukę Siostry.

ur. 1980, pisarz, tłumacz komiksów, publicysta, redaktor. Selekcjoner antologii Nowe idzie (2009), z młodą polską fantastyką, Głos Lema (2011), wydanej w piątą rocznicę śmierci Stanisława Lema, i Science fiction (2011), z opowiadaniami hard SF. Od 2013 r. szef działu z opowiadaniami polskimi w „Nowej Fantastyce”. Autor zbioru opowiadań Labirynty (2009) oraz wstrząsającej powieści o szkolnej strzelaninie w fikcyjnym podwrocławskim miasteczku I dusza moja (2013). Wraz z Łukaszem Orbitowskim w ramach Legend Polskich Allegro napisał słuchowisko „Wywiad z Borutą” (2016), które wyróżniono Nagrody im. Janusza A. Zajdla w kategorii opowiadanie. Nominowany do Nagrody im. Janusza Zajdla za opowiadanie „(¥b3rpμn|{!” (2014). Jego najnowsza powieść, Gnoza (2021), znalazła się w finale Nagrody Literackiej im. Jerzego Żuławskiego 2022.

filolog polski i menadżer kultury, UX Designer, absolwentka studiów Literatura dla dzieci i młodzieży. Założycielka i prezeska fundacji CzasDzieci.pl, od kilkunastu lat pracuje jako animator kultury, związana z branżą internetową, marketingiem internetowym i promocją, ale przede wszystkim tematyką dziecięcą. Od 2014 do 2018 odpowiedzialna za program i produkcję Festiwalu Literatury dla dzieci. Od 2019 dyrektor Międzypokoleniowego Festiwalu Literatury Dziecięcej — Ojce i Dziatki.

ur. 1966, pisarz, dziennikarz, publicysta, eseista i tłumacz literacki. W latach 1991–1993 dziennikarz „Życia Warszawy”, od 1993 dziennikarz i w latach 2006–2011 redaktor naczelny dziennika „Rzeczpospolita”, współzałożyciel (2011) i w latach 2011–2012 redaktor naczelny tygodnika „Uważam Rze”, od 2013 redaktor naczelny tygodnika „Do Rzeczy”. Zajmuje się głównie problematyką wiary i sytuacją Kościoła rzymsko-katolickiego. W 1998 otrzymał Nagrodę im. Andrzeja Kijowskiego za zbiór esejów Doskonałość i nędza. Książka Krew na naszych rękach? została wyróżniona w roku 2017 Główną Nagrodą Wolności Słowa za rok 2016, a publikację Chrystus jest zawsze nowoczesny – wywiad-rzeka z kard. Gerhardem Müllerem nagrodzono Feniksem 2019 w kategorii „Kościół wobec współczesności”.

ur. 1976, doktor habilitowany kulturoznawstwa, pisarz, filozof, etyk. Wykłada w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Nakładem Teologii Politycznej ukazał się zbiór Listy o wolności i posłuszeństwie zawierający jego korespondencję z Krzysztofem Doroszem. Wydał m.in. trzy tomy esejów: Pająk. Szkice prawie filozoficzne (2007), Próżniowy świat (2008) oraz Wędrówki po codzienności. Eseje o paru ważnych rzeczach (2011), a ostatnio Dies irae. Szkice nienowoczesne (2022). W 2016 roku ukazała się jego książka Ostatnie królestwo. Szkice teologiczno-polityczne, za którą uhonorowano go nagrodą Feniksa. W 2017 roku opublikował książkę Vestigia Dei poświęconą zagadnieniom filozofii religii, którą nominowano do nagrody im. Józefa Mackiewicza. Nominację do tej nagrody uzyskała również jego kolejna książka, Światło Zachodu (2019).

ur. 1969, reporter, eseista, publicysta, reżyser, producent filmowy i telewizyjny. Założyciel i redaktor naczelny kwartalnika „Fronda" (w latach 1994-2005 i 2007-2012). Współautor i producent kilku cykli telewizyjnych dla TVP1, TVP2, TVP Polonia, TVP Historia, TV Puls, Polsat. W latach 2005-2006 redaktor naczelny tygodnika „Ozon”. Autor 35 książek, ma na swoim koncie także 29 wydań zagranicznych. Laureat wielu nagród dziennikarskich, filmowych i książkowych (m.in. Totus, Grand Press, Feniks i nagroda SDP im. J. Zieleńskiego). Odznaczony przez prezydenta Węgier Rycerskim Krzyżem Zasługi. Obecnie stały publicysta tygodnika „Sieci” i portalu wpolityce.pl.

ur. 1963, poetka, pedagożka i nauczycielka akademicka. Debiutowała w 1992 roku tomikiem Sacra conversazione, za który otrzymała Nagrodę Fundacji im. Kościelskich w 1993 roku oraz w tym samym roku Nagrodę im. Kazimiery Iłłakowiczówny oraz Nagrodę „Czasu Kultury”. Od tamtego czasu wydała łącznie sześć zbiorów poetyckich, za które otrzymała liczne nagrody. W 1995 roku została laureatką słoweńskiego Kryształu Vilenicy, a w 2000 roku Paszportu „Polityki”. W tym samym roku jej tom Materia Prima był nominowany do Nagrody Literackiej Nike. W 2018 roku została laureatką Nagrody Warszawskiej Premiery Literackiej za najnowszy tom Nawigacje.

ur. 1960, historyk, sowietolog, znawca stosunków polsko-rosyjskich, publicysta. Jest kierownikiem Zakładu Historii Europy Wschodniej i Studiów nad Imperiami XIX i XX wieku w Instytucie Historii PAN oraz Zakładu Historii Europy Wschodniej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Specjalizuje się w dziejach rosyjskiej myśli politycznej oraz stosunkach polsko-rosyjskich w XIX i XX w. W latach 1991-1994 był redaktorem naczelnym wywodzącego się z podziemnego ruchu wydawniczego czasopisma „Arka”, do 2012 roku był redaktorem naczelnym dwumiesięcznika polityczno-kulturalnego „Arcana”. Jest laureatem wielu nagród, m.in. Nagrody Rektora UJ za wybitne osiągnięcia naukowe (2009 i 2010), trzykrotnym laureatem Nagrody KLIO za najlepszą książkę historyczną (w latach: 1995, 1998, 2001), został także uhonorowany Nagrodą im. Jerzego Giedroycia. W swoim dorobku naukowym ma ponad 30 książek oraz blisko 200 artykułów i recenzji naukowych, jest też autorem ponad 400 artykułów publicystycznych. W 2019 został odznaczony Orderem Orła Białego.

ur. 1958, profesor nauk społecznych, filozof polityki. Profesor Polskiej Akademii Nauk oraz Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Znawca filozofii Platona, Immanuela Kanta oraz G. W. F. Hegla. Autor książek: Państwo i prawo w filozofii Hegla (1994), Prawo naturalne a ład polityczny (2006), Niemoralna demokracja (2008), Solidarność znaczy więź (2010), „Wokół idei wspólnoty” (2012), Clash of Civilizations or Civil War (2013), Budowanie na piasku. Szkice o III Rzeczypospolitej (2014). Dyrektor Instytutu Myśli Józefa Tischnera w Krakowie.

ur. 1961, filolog, dziennikarz, publicysta, autor książek, wykładowca akademicki, samorządowiec, wydawca, menadżer kultury, od 2016 roku dyrektor Instytutu Książki. Ukończył Katolicki Uniwersytet Lubelski (filologia polska i filozofia) oraz Wyższą Szkołę Bankową. Publikował w „Forum Akademickim”, „ W Drodze”, „Głosie Wielkopolskim”, dzienniku „Życie”, „Gazecie Wyborczej”, „Tygodniku Powszechnym”, „National Geographic”. W latach 2012-2014 zastępca prezydenta Poznania, od 2014 radny miasta Poznania. Jego doświadczenie zawodowe obejmuje również działalność wydawniczą – pracował w Akademickiej Oficynie Wydawniczej w Lublinie, był dyrektorem Wydawnictwa Miejskiego „Posnania” i dyrektorem wydawniczym Wydawnictwa Zysk i S-ka.

ur. 1974, prozaik, zgodnie uznawany przez krytyków i czytelników za jednego z najważniejszych współczesnych polskich pisarzy, nie tylko w nurcie fantastyki i science-fiction. Studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Debiutował jako szesnastolatek opowiadaniem Złota Galera na łamach miesięcznika „Fantastyka”. Trzykrotnie nominowany do Nagrody Paszport „Polityki” (2004, 2006, 2008, 2009), wielokrotnie wyróżniany najważniejszym polskim laurem dla twórców fantastyki, Nagrodą im. Janusza Zajdla. W 2008 roku wyróżniony Nagrodą im. Fundacji Kościelskich za swą najgłośniejszą powieść Lód, za którą rok później otrzymał Europejską Nagrodę Literacką. W tym samym roku otrzymał nagrodę Sfinks w kategorii „Twórca Roku”, trzykrotny laureat „Śląkfy” jako Twórca Roku, trzykrotny laureat Nagrody Głównej w Nagrodzie Literackiej im. Jerzego Żuławskiego. Odznaczony Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” (2014).

ur. 1971, polski pisarz science fiction, publicysta i scenarzysta. W swojej prozie łączy fantastykę socjologiczną z elementami sensacji i horroru. Opublikował liczne opowiadania (m.in. w „Nowej Fantastyce” i magazynie „Science Fiction, Fantasy & Horror” we francuskim magazynie „Galaxie”), powieści Mars (2003), Vertical (2006) oraz Kameleon (2008) i zbiór opowiadań Obywatel, który się zawiesił (2011), Nowi Ludzie (2013) i Różaniec (2017) oraz bestsellerową serię dla młodzieży Felix, Net i Nika, która otrzymała wiele wyróżnień i została zekranizowana, oraz Amelia i Kuba dla nieco młodszych czytelników. Był wielokrotnie nagradzany. Za powieść Kameleon otrzymał nagrodę im. Janusza A. Zajdla 2008, SFINKSA 2008 i Literacką Nagrodę im. Jerzego Żuławskiego 2008. W 2012 został uhonorowany Medalem za zasługi dla polskiej Fantastyki. W 2018 powieść Różaniec otrzymała Nagrodę im. Janusza A. Zajdla i Nagrodę Literacką im. Jerzego Żuławskiego, dwa najbardziej prestiżowe laury w polskiej literaturze fantastycznej.

ur. 1959, pisarka, malarka, tłumaczka z języka angielskiego. Zadebiutowała w 1981 roku tomikiem poezji Zapiski pewnej hipiski. Publikuje w almanachach Związku Literatów Polskich i stowarzyszenia STAL. Cykl wierszy o podróży na Bałkany opublikowała w piśmie kulturalnym „Krasnogruda” Fundacji Pogranicze. Wydała kilkanaście książek dla młodzieży i dorosłych. Opowiadająca o 10-letnim chłopcu chorym na raka książka Siedem sowich piór była nominowana do tytułu Książki Roku 2009 polskiej sekcji IBBY. W 2011 roku Wyspą mojej siostry wygrała prestiżowy Konkurs Literackim im. Astrid Lindgren. W tym samym konkursie wyróżniono jej książkę Łopianowe pole. Za książkę > Król otrzymała wyróżnienie honorowe w konkursie „Książka Roku 2015” Polskiej Sekcji IBBY. W 2017 nominowana do Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego za książkę Koniec świata nr 13. Za Lato na Rodos (2020) uhonorowana Grand Prix oraz I nagrodą w kategorii wiekowej 10-14 lat w V Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren.

ur. 1957, pisarz tworzący książki dla dzieci. Z wykształcenia specjalista ds. stosunków międzynarodowych, wieloletni redaktor miesięcznika „Dziecko”, w którym zadebiutował jako autor opowiadań dla dzieci w 1998. Ma w dorobku około trzydziestu książek. Za swoją twórczość otrzymał m.in. wyróżnienie w Poznańskim Przeglądzie Nowości Wydawniczych Książka Jesieni 2002, nominację do Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego, nominację do nagrody Polskiej Sekcji IBBY Książka Roku 2004, nominację w konkursie PTWK Najpiękniejsze Książki Roku 2004, nominację do nagrody BESTSELLERek 2004, nominację do nagrody Polskiej Sekcji IBBY Książka Roku 2005, Nagrodę Literacką Srebrny Kałamarz im. Hermenegildy Kociubińskiej 2008, nominację do nagrody BESTSELLERek 2008, nagrodę Best European Schoolbook Award 2009, nominację do nagrody literackiej Zielona Gąska 2009, nominację w plebiscycie TVP Kultura „Gwarancje Kultury” 2010, główne nagrody w konkursie „Świat Przyjazny Dziecku” Komitetu Ochrony Praw Dziecka 2010 i 2011, Pióro Fredry 2011, nagrodę Dużego Donga 2011, nagrodę Guliwer w krainie Liliputów 2013, wyróżnienie w konkursie PTWK Najpiękniejsze Książki Roku 2014, nagrodę PEGAZIKA 2016 w kategorii „Twórca książki dla dzieci i młodzieży”.

(1935-2022). Był profesorem Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, sygnatariuszem „Memoriału 101” w roku 1976, laureatem wielu nagród literackich, m.in. im. Zygmunta Hertza, im. Stanisława Vincenza, im. Józefa Mackiewicza, im. Juliana Tuwima, Polskiego PEN Clubu, a także Orfeusza oraz Nike. Jako poeta zadebiutował na łamach prasy w roku 1954, zaś w 1957 wydał pierwszy tomik zatytułowany Konwencje. Był znakomitym poetą, autorem tak arcydzielnych zbiorów wierszy, jak Thema Regium, Moje dzieło pośmiertne, Zachód słońca w Milanówku, Do widzenia gawrony. Już w roku 1978 Ryszard Przybylski w książce To jest klasycyzm zaliczył go – obok Zbigniewa Herberta, Julii Hartwig, Artura Międzyrzeckiego, Jerzego S. Sity – do najwybitniejszych przedstawicieli nurtu klasycystycznego w polskiej liryce współczesnej. Jako poeta był głęboko osadzony w tradycji literackiej i kulturalnej, tak polskiej, jak i europejskiej, antycznej, renesansowej i barokowej. Swój artystyczny program wyłożył już w roku 1967 w zbiorze manifestów Czym jest klasycyzm, w których pisał o sensie i istocie poezji, a także o twórczości Daniela Naborowskiego, Czesława Miłosza i Herberta. Posługiwał się wierszem regularnym, rytmicznym i rymowanym, bardzo często dystychem. W latach 2015-2017 ogłosił dwa zbiory oktostychów: Koniec lata w zdziczałym ogrodzie oraz Metempsychoza. Z równie wielkim powodzeniem jako poeta realizował się jako tłumacz. Przekładał sztuki teatralne Federica Garcii Lorki i Pedra Calderóna de la Barki, ponadto przekładał wiersze poetów angielskich i amerykańskich, takich jak: Thomas Stearns Eliot czy Wallace Stevens, jednak jego najwybitniejszym osiągnięciem w zakresie sztuki translacji jest wybór poezji Osipa Mandelsztama. Uprawiał nie tylko poezję, ale także prozę oraz dramat. Jest autorem takich utworów prozą, jak: Rozmowy polskie latem roku 1983 czy Umschlagplatz, szeroko dyskutowanych i komentowanych, a ponadto utworów scenicznych, spośród których trzeba wymieć: Odysa w Berdyczowie, Króla Mięsopusta, Porwanie Europy, Ułanów, Dwór nad Narwią. Nie do przecenienia okazuje się dorobek eseistyczny i naukowy Rymkiewicza, poczynając od książek „Aleksander Fredro jest w złym humorze” i „Juliusz Słowacki pyta o godzinę” opublikowanych na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Do tego trzeba dodać poświęcony życiu i twórczości Adama Mickiewicza cykl „Jak bajeczne żurawie”, składający się z sześciu tomów: Żmut, Baket, Kilka szczegółów, Do Snowia i dalej, Głowa owinięta koszulą oraz Adam Mickiewicz odjeżdża na żółtym rowerze. Pierwsza z tych książek ukazała się w 1987, ostatnia w 2018. W książkach badacz zaprezentował nowatorski sposób odczytania klasyków polskiej literatury. Równie nowatorską formę analizy i interpretacji zaprezentował w tomach: Słowacki. Encyklopedia oraz Leśmian. Encyklopedia. W tych wszystkich pracach konsekwentnie przełamywał granicę między piśmiennictwem naukowym a literackim. Każda jego książka była sensacją, wywoływała publiczną debatę. Dość wspomnieć tytuły: Wieszanie oraz Kinderszenen, a ponadto rozprawy o Samuelu Zborowskim i Tadeuszu Reytanie.

ur. 1970, absolwentka romanistyki, poetka, pisarka i ilustratorka. Autorka ponad 50 książek, w tym Niesamowitych przygód dziesięciu skarpetek, które weszły do kanonu lektur szkolnych, Pięciu sprytnych kun, Babcochy czy też serii o Dusi i Psinku-Świnku. Za swoje książki otrzymała wiele wyróżnień, m.in. Warszawską Nagrodę Literacką, nagrodę Empiku „Przecinek i kropka”, Nagrodę Literacką im. Kornela Makuszyńskiego czy tytuł Książki Roku Polskiej Sekcji IBBY za ostatnią część Skarpetek. Zanim spełniła swoje marzenie o pisaniu bajek, przez wiele lat pracowała jako dziennikarka, najdłużej – w miesięczniku „Kuchnia”.

ur. 1957, dziennikarka radiowa, tłumaczka z języka szwedzkiego, autorka książek dla dzieci i młodzieży, propagatorka kultury, wyróżniona nagrodą IBBY za upowszechnianie czytelnictwa. W Radiu Kraków prowadzi autorski program o literaturze dla dzieci „Alfabet”. Jej książki zostały wpisane na Złotą Listę Fundacji ABCXXI, nominowane i wyróżniane, m.in. Nagrodą Literacką im. Kornela Makuszyńskiego. W 2012 z okazji dziesięciolecia kampanii „Cała Polska czyta dzieciom” na listę 10 ważnych książek trafił jej tytuł Dżok. Legenda o psiej wierności. Za książkę Mali bohaterowie otrzymała w 2014 nagrodę 112 Award od międzynarodowej organizacji EENA. W grudniu 2016 r. uhonorowana została Nagrodą Krakowska Książka Miesiąca za biografię Wanda Chotomska. Nie mam nic do ukrycia.

ur. 1960, od ponad 30 lat dziennikarka „Gościa Niedzielnego”, poetka. Wydała ponad dwadzieścia tomików wierszy. Ostatnio Nie chciałam ci tego mówić (2019). Jej zbiorek Szara jak wróbel (2012) wybitny krytyk Tomasz Burek umieścił wśród dziesięciu najważniejszych książek, które ukazały się w Polsce po 1989. Opublikowała też zbiory reportaży Mało obstawiony święty. Cztery reportaże z Bratem Albertem w tle, Zapisz jako…, oraz książki wspomnieniowe: Mój poeta o Czesławie Miłoszu, Takie piękne życie. Portret Wojciecha Kilara, a także wywiad-rzekę Życie rodzinne Zanussich. Rozmowy z Elżbietą i Krzysztofem. Laureatka wielu prestiżowych nagród za wywiady i reportaże, m.in. nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w dziedzinie kultury im. M. Łukasiewicza (2012) za rozmowę z Wojciechem Kilarem.

ur. 1943, polska poetka, eseistka, krytyczka literacka, tłumaczka, autorka książek dla dzieci i dorosłych. Trzykrotnie nominowana do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego. Ukończyła polonistykę na UMK. Pracowała jako bibliotekarka i nauczycielka licealna w Toruniu i Olsztynie. W 1969 roku została sekretarzem literackim w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. W latach 1979–1987 jako redaktor w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” prowadziła dział poezji. W latach 1979–1987 była członkiem rady redakcji miesięcznika „Przegląd Powszechny”. Należy do Oddziału Warszawskiego SPP, PEN Clubu i ZAiKS-u. Debiutowała jako poetka w 1968 roku. Jej wiersze były tłumaczone na język angielski, francuski, niemiecki, włoski, serbski, rumuński, hebrajski i japoński. Jako krytyk literacki współpracowała z licznymi pismami literackimi, do dziś kontynuuje tę działalność w miesięczniku „Nowe Książki” i dwumiesięczniku „Topos”. Uczestniczyła w międzynarodowych spotkaniach literackich w wielu krajach Europy, a jako stypendystka Nowojorskiej Fundacji Kościuszkowskiej przebywała kilkakrotnie w USA, biorąc między innymi udział w International Writing Program w Iowa City w 1997 roku.

ur. 1974, polonista i bohemista. Wydał arkusz poetycki i trzy tomy wierszy, ostatnio dno oka (2019). Przetłumaczył z języka czeskiego m.in. prozę Bohumila Hrabala, a na potrzeby scen operowych – libretta i cykle pieśni do muzyki Antonína Dvořáka i Leoša Janáčka. Pracuje w Instytucie Książki, jest odpowiedzialny m.in. za promocję polskiej literatury w krajach V4, przygotowuje newslettery dla tłumaczy i katalogi nowości wydawniczych.

ur. 1965, poeta, krytyk, historyk literatury. Jego twórczość prozatorska to Nazywam się Majdan (2015), Imigranci wracają do domu (2018), Kamienica (2018), Pułascy (2020) oraz I co dalej? Jest także autorem tomów poezji, rozpraw o literaturze współczesnej i artykułów naukowych publikowanych między innymi w „Studiach Norwidianach”, „Pamiętniku Literackim”, „Tekstach Drugich” „Ethosie”, „Rocznikach Humanistycznych KUL” oraz „Ruchu Literackim”. W latach 2009–2012 był dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej Wydziału Nauk Humanistycznych na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Od 2018 roku kierownik Katedry Literatury XX wieku WNH UKSW. Jest też wykładowcą Studium Literacko-Artystycznego UJ, jurorem konkursów literackich (w latach 2014–2016 Nagrody Orfeusz, w latach 2010–2015 konkursu Złoty Środek Poezji), współpracownikiem dwumiesięcznika „Topos”, współzałożycielem grupy poetyckiej „Topoi”, członkiem krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, a od kwietnia 2020 roku pełni funkcję zastępcy redaktora naczelnego i prowadzi dział eseju w miesięczniku „Twórczość”. Laureat II nagrody w konkursie poetyckim im. R.M Rilkego (2003), I nagrody w konkursie poetyckim im. K.I. Gałczyńskiego w Praniu na Mazurach (2003), Nagrody Fundacji im. J.S. Pasierba (2005, 2007), wyróżnienia im. Józefa Mackiewicza (2008), Nagrody im. Ks. Prof. Bolesława Kumora (2015), finalista Nagrody Poetyckiej Orfeusz (2012). Jego teksty przetłumaczono na języki: czeski, słowacki, niemiecki, angielski i francuski. W 2021 roku uhonorowany Nagrodą Literacką im. Marka Nowakowskiego za zbiór opowiadań I co dalej?.

ur. 1963, poeta, pisarz, eseista, profesor nauk humanistycznych, zastępca dyrektora Instytutu Książki. Jeden z redaktorów legendarnego pisma „bruLion”. Zajmuje się naukowo staropolskim dziedzictwem kulturowym. Twórca monografii Stanisława Orzechowskiego (2004), Piotra Skargi (2012). Wydawca tekstów źródłowych z XVI wieku. W 2016 roku wydał pracę Rzeczpospolita. Obywatelskość. Wolność oraz zbiór esejów Palus Sarmatica, za który dostał Nagrodę Identitas. Twórca libretta do opery i oratorium Eugeniusza Knapika (2014 i 2018). Scenarzysta filmów dokumentalnych (Sarmacja, czyli Polska, Adam Mickiewicz, Maria Konopnicka), widowisk telewizyjnych (Umarłaś śmierci, Biesiada sarmacka), współreżyser filmu dokumentalnego o Mikołaju Sępie Szarzyńskim (Macie swojego poetę. Opowieść biograficzna o Mikołaju Sępie Szarzyńskim). W roku 2019 w wydawnictwie PIW ukazało się zbiorowe wydanie jego poezji Obce ciało i inne wiersze z lat 1989 – 2019. W 2020 roku otrzymał Nagrodę Literacką Czterech Kolumn za całokształt twórczości ostatniego trzydziestolecia.

ur. 1967, pisarz, krytyk i twórca teatralny, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, wykładał także na uniwersytetach amerykańskich. Debiutował jako poeta tomem Z didaskaliów (1991). Potem przyszły kolejne: Pojedynek (1998), Ziemny początek (2000), Szary człowiek (2007), Jaśnienie (2011). Jako dramaturg debiutował w 1994 roku w „Dialogu”. Wczesne dramaty Grabowskiego zostały zebrane w tomie Do trzech razy s z t u k a. Grabowski jest także autorem opowiadań i szerokiego spektrum form naukowych i medytacyjnych. Niegdyś związany z „brulionem”, przez kilka lat regularnie pisywał do „Znaku”, współpracuje z miesięcznikiem „Teatr”, publikuje recenzje literackie w „Nowych Książkach” oraz pisze o spektaklach teatralnych na portalu teatrologia.info. Prowadził warsztaty teatralne w Polsce, we Włoszech, w Stanach Zjednoczonych i w Indiach. Autor przekładów poezji z angielskiego i włoskiego. Od 2020 roku kieruje podyplomowymi Studiami Literacko-Artystycznymi UJ.

ur. 1988, absolwentka polonistyki na UJ, redaktorka, wydawca, koordynatorka projektów kulturalnych, od dziesięciu lat związana z branżą wydawniczą. W Instytucie Książki przez kilka lat pracowała przy programach związanych z międzynarodowymi targami książki oraz ze współpracą z polskimi i zagranicznymi wydawcami oraz agentami literackimi. Autorka powieści „Paląc trawę na rykowisku” i opowiadań.

ur. 1978, wykształcenie zdobywał w szkołach w Bombaju, Teheranie i Warszawie. W 2002 roku ukończył stosunki międzynarodowe na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2000 do 2016 roku był związany zawodowo jako dziennikarz z Telewizją Polską S.A., najpierw z Programem 1, a następnie od 2006 roku także z Telewizją Biełsat, w której stworzył i przez 9 lat kierował redakcją oprawy i promocji. Od 2016 do 2018 roku był dyrektorem Instytutu Polskiego w Mińsku, w którym wraz z zespołem współtworzył ponad 200 projektów dyplomacji publicznej i kulturalnej z udziałem czołowych artystów i instytucji kultury oraz przedstawicieli świata naukowego Polski i Białorusi. W Instytucie Książki szefuje działowi programów zagranicznych. Jest aktywny w trzecim sektorze, w którym łączy wiedzę z zakresu mediów z doświadczeniem w dyplomacji i zarządzaniu projektami kulturalnymi.

ur. 1937, jest emerytowanym profesorem slawistyki Uniwersytetu Rice’a, na którym nie tylko wychowała kolejne pokolenia slawistów, lecz także redagowała (od 1981 do 2018 roku) periodyk „Sarmatian Review”, w którym tematyka słowiańska jest zasadniczym wątkiem. Na łamach „Sarmatian Review” publikowane są przekłady z literatury polskiej, artykuły o polskiej kulturze oraz teksty naukowe dotyczące kultury, historii i społeczeństw narodów słowiańskich. Wśród szczególnych zasług prof. Thompson należy wymienić monografię o Gombrowiczu w języku angielskim (Boston: Twayne 1979), liczne prace poświęcone związkom Polski i Rosji, wieloletnią działalność w Fundacji Kościuszkowskiej w ramach programu wymiany, który umożliwiał polskim humanistom wykłady i promocję polskiej kultury na prestiżowych amerykańskich uczelniach (do tego grona zaliczają się m. in obecny ambasador RP w USA prof. Piotr Wilczek; prof. Andrzej Nowak, prof. Andrzej Waśko, prof. Dariusz Skórczewski), wprowadzenie do dyskursu naukowego w Polsce tematyki postkolonialnej (jej interpretacja tego zjawiska umożliwiała nowatorskie ujmowanie historii kultury Europy Środkowej czy Rosji). Działalność profesor Thompson docenił Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie, honorując ją w roku 2015 nagrodą za upowszechnianie kultury i literatury polskiej w świecie. Prof. Thompson publikowała m.in. w takich polskich periodykach, jak „Teksty Drugie”, „Arcana” czy „Teologia Polityczna”, w Stanach Zjednoczonych jej teksty ukazywały się zaś na łamach m.in. „The Washington Times”, „Slavic and East European Journal”, „Modern Age”, „Slavic Review” i „Houston Chronicle”.

ur. 1951, tłumacz literatury polskiej na język japoński, laureat Nagrody Transatlantyk w 2021 roku. W latach 70. podjął studia romanistyczne i komparatystyczne na Uniwersytecie Tokijskim, a także studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1992–2013 wykładał kulturę polską na Tokijskim Uniwersytecie Studiów Międzynarodowych (Tokyo University of Foreign Studies, TUFS), a od 2011 roku kierował polonistyką na tej uczelni. W 2013 roku zdecydował się przejść na wcześniejszą emeryturę, aby poświęcić się w pełni działalności przekładowej. W 2013 roku zainicjował serię Klasyka Literatury Polskiej. Jest także współorganizatorem „Forum Polska” w Japonii, łączącego wszystkie osoby zainteresowane Polską – badaczy reprezentujących różne dziedziny nauk, artystów i przedstawicieli Polonii. Prof. Sekiguchi to niestrudzony propagator kultury polskiej w Kraju Kwitnącej Wiśni. Jego działania na rzecz naszego kraju zostały docenione przez polskie władze: przyznano mu m.in. Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP (2020), Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP (2009), Srebrny Medal Gloria Artis (2015). Wśród utworów literatury polskiej przełożonych na język japoński przez profesora są m.in. takie arcydzieła jak: Treny Jana Kochanowskiego, Ballady i romanse oraz Dziady wileńskie Adama Mickiewicza, Matka Joanna od Aniołów Jarosława Iwaszkiewicza, dramaty Stanisława Ignacego Witkiewicza, Iwona, księżniczka Burgunda Witolda Gombrowicza czy Lalka Bolesława Prusa, za przekład której w 2017 roku przyznano autorowi najważniejszą w Japonii Nagrodę Literacką Yomiuri. Pełna bibliografia przekładów prof. Tokimasy Sekiguchiego składa się z bez mała 50 pozycji. Praca translatorska prof. Sekiguchiego została doceniona także Nagrodą Literacką za Przekłady Literatury Polskiej ZAiKS-u przyznaną w 2018 roku i Nagrodą Towarzystwa im. Fryderyka Chopina przyznaną w 2019 roku za wybitne osiągnięcia w promowaniu twórczości kompozytora (profesor wraz z zespołem przetłumaczył dwa tomy korespondencji Chopina, do tej pory ukazały się one jedynie w przekładzie na języki japoński).

ur. 1949, jest najwybitniejszym współcześnie tłumaczem literatury polskiej na j. włoski, o ogromnych zasługach dla popularyzacji kultury polskiej we Włoszech. Tłumaczy dzieła zróżnicowane gatunkowo i stylistycznie, pozostaje punktem odniesienia dla licznego i doskonałego translatorsko środowiska polonistów włoskich. Był wychowankiem prof. Antona Marii Raffo na Uniwersytecie we Florencji. W latach 1974-1983 lektor j. włoskiego na Uniwersytecie Warszawskim, następnie wieloletni kierownik Katedry Polonistyki na Uniwersytecie w Udine. Obecnie na emeryturze. Translatorskim opus magnum Silvano De Fanti jest pełny, poetycki przekład „Pana Tadeusza”, w genialny sposób zachowujący płynność, muzykalność i wyrazistość arcydzieła Adama Mickiewicza za który otrzymał nagrodę PREMIO LILEC PER LA TRADUZIONE POETICA przyznaną przez Uniwersytet Boloński w 2021 r. De Fanti przetłumaczył zarówno klasyków literatury polskiej, jak i prozaików i poetów współczesnych, wśród nich takich autorów jak S. Wyspiański („Wesele”), C.K. Norwid (antologia wierszy, nowe tłumaczenie z okazji 200-lecia urodzin Norwida), B. Prus (wybór opowiadań), W. Szymborska („Wystarczy”), T. Różewicz (antologia wierszy oraz „Śmierć w starych dekoracjach”), J. Hartwig (antologia wierszy), J. Wittlin („Sól ziemi”), O. Tokarczuk („Gra na wielu bębenkach”, „Prowadź swój pług przez kości umarłych” „Bieguni”), W. Kuczok („Gnój”), M. Rusinek („Mały Chopin”), J. Mikołajewski (dwie antologie wierszy oraz „Herbata dla wielbłąda”). W jego tłumaczeniu i opracowaniu ukazał się tom Dzieła R. Kapuścińskiego w prestiżowej serii „I Meridiani” wydawnictwa Mondadori. Jest też współautorem włoskiej „Historii literatury polskiej” (red. L. Marinelli, Turyn 2004, wyd. polskie Ossolineum 2009). Został uhonorowany ZŁOTYM MEDALEM ZASŁUŻONY KULTURZE GLORIA ARTIS, 15 maja 2007 oraz wyróżniony nagrodą PREMIO NAZIONALE PER LA TRADUZIONE w 2020 r. przez Włoskie Ministerstwo Dóbr Kulturalnych.

dziennikarz, przede wszystkim radiowy, ostatnio także prasowy. Germanista, muzyk, absolwent min. Uniwersytetu Wrocławskiego i Akademii Muzycznej w Katowicach. Zawodowo związany od kilkunastu lat z Polskim Radiem w Warszawie. Od 2018 roku pełni funkcję zastępcy kierownika redakcji publicystki w Programie 2 PR.

ur. 1969, absolwent historii i dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim, prozaik, eseista i krytyk literacki, autor słuchowisk radiowych. Debiutował w 2003 r. na łamach „Nowej Okolicy Poetów” opowiadaniem Biały bokser. Następnie publikował m.in. w „Odrze”, „Arcanach”, „Wyspie”, „Borussii”. Uznanie zdobył jako prozaik, zwłaszcza jako nowelista. Jego debiutancki zbiór opowiadań Biały bokser (2006) zdobył wyróżnienie w konkursie o Nagrodę Literacką im. Józefa Mackiewicza, zaś tom Brzytwa (2008) był nominowany do Nagrody Mediów Publicznych Cogito. Krytycy widzą w Chmielewskim kontynuatora nurtu realistycznego w nowoczesnej prozie polskiej, nawiązującego m.in. do twórczości Marka Nowakowskiego i Kornela Filipowicza. Dorobek autora Brzytwy cechuje duża różnorodność formalna. Są w nim miniatury prozatorskie, obrazki, przypominające quasi-reportaże lub scenki dramatyczne, ale także klasyczne nowele i opowiadania, obszerna opowieść (Belweder gryzie w rękę, 2017), wreszcie powieść Kawa u Doroty (2010). Laureat pierwszej edycji Nagrody Literackiej im. Marka Nowakowskiego za całokształt twórczości i Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii Literatura za powieść Belweder gryzie w rękę (2018).